Na podstawie polskiego prawa pracy, pracownik ma prawo do urlopu wypoczynkowego, który jest naliczany proporcjonalnie do przepracowanego okresu. Przepisy dotyczące urlopu na umowach o pracę w Polsce określają minimalną liczbę dni urlopu, do której pracownik ma prawo w ciągu roku kalendarzowego.

W zależności od stażu pracy, pracownik ma prawo do następujących minimalnych okresów urlopowych:

• do lat 10 pracy – 20 dni urlopu;
• powyżej 10 lat pracy – 26 dni urlopu.

W prawie pracy określone są także różne sytuacje, w których pracownikowi przysługuje dodatkowy urlop, np. z tytułu małżeństwa, narodzin dziecka, opiekowania się chorym członkiem rodziny lub w sytuacji wystąpienia niekorzystnych warunków atmosferycznych lub ryzyka zdrowotnego na miejscu pracy.

W praktyce urlop naliczany jest proporcjonalnie do faktycznego okresu zatrudnienia w danym roku. Jeśli pracownik ma pełny wymiar czasu pracy, to otrzymuje prawo do pełnej liczby dni urlopowych. W przypadku, gdy pracownik nie pracował przez cały rok, liczba dni urlopowych jest zmniejszana proporcjonalnie do czasu zatrudnienia (np. przy zatrudnieniu przez połowę roku, pracownik ma prawo do połowy minimalnego urlopu).

Pracodawca jest zobowiązany do ustalenia terminu udzielenia urlopu w sposób umożliwiający pracownikowi skorzystanie z tego prawa.