W ciągu czterech lat od rozpoczęcia obowiązywania w polskim porządku prawnym przepisów rozdziału 11a Ordynacji podatkowej wokół instytucji schematów podatkowych narosło mnóstwo wątpliwości i domniemań. Jednym z problemów dotykających w tym zakresie bardzo szerokie grono podatników jest uznawanie za schemat podatkowy umowy leasingu.

Skąd wziął się problem ? Otóż wielu finansujących informuje leasingobiorców (korzystających) o zgłoszonym schemacie podatkowym i numerze NSP nadanym przez Szefa KAS. Informacja o nadaniu NSP budzi wśród podatników uzasadnione obawy w zakresie konieczności spełnienia skomplikowanych wymogów w zakresie MDR np. konieczności złożenia informacji MDR-3 w terminie złożenia deklaracji podatkowej. Niektóre umowy leasingu mają nawet nadany numer schematu podatkowego już przy zawieraniu umowy!

Dla ustalenia czy umowa leasingu jest schematem podatkowym zweryfikować należy, czy kontrakt ten spełnia przesłanki ustawowe wskazane w rozdziale 11a Ordynacji podatkowej. Po pierwsze należy zweryfikować czy korzystający spełnia kryterium kwalifikowanego korzystającego – jeżeli tak, schemat może podlegać raportowaniu jako schemat krajowy. W dalszej kolejności, ustalenia wymaga, czy uzgodnienie spełnia którąkolwiek z innych szczególnych cech rozpoznawczych – wówczas spełnienie kryterium głównej korzyści nie ma znaczenia. Jeżeli natomiast uzgodnienie wypełnia jedną z ogólnych cech rozpoznawczych to wówczas konieczne jest dodatkowo spełnienie kryterium głównej korzyści – wydaje się, że najczęściej wypełnianą ogólną cechą rozpoznawczą będzie ta, wskazana w art. 86a par. 1 pkt 6 ppkt d) albo f) Ordynacji podatkowej.