Przepisy MDR przewidują trzy grupy podmiotów zobowiązanych do przekazywania informacji nt. schematów podatkowych, są nimi: promotorzy, wspomagający oraz korzystający – dla porównania w dyrektywie 2018/822 będącej aktem źródłowym występują jedynie dwie kategorie – promotor i właściwy podatnik.

Promotor został zdefiniowany w Ordynacji podatkowej jako: osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemającą osobowości prawnej, w szczególności doradca podatkowy, adwokat, radca prawny, pracownik banku lub innej instytucji finansowej doradzającej klientom, również w przypadku gdy podmiot ten nie posiada miejsca zamieszkania, siedziby ani zarządu na terytorium kraju, która opracowuje, oferuje, udostępnia lub wdraża uzgodnienie lub zarządza wdrażaniem uzgodnienia.

Najprościej rzecz ujmując promotorem będzie każdy podmiot (co do zasady profesjonalny), który pełni kluczową rolę w zakresie stworzenia schematu podatkowego. Wartym podkreślenia jest fakt, że definicja wskazana w przepisach jest katalogiem otwartym, co oznacza, że przy ocenie roli w której występuje dany uczestnik należy badać w większym stopniu dokonywane czynności wobec schematu podatkowego niż zawód/funkcję, którą wykonuje. Może się bowiem zdarzyć, że w roli promotora wystąpi podmiot, który nie został wymieniony w powyższym zestawieniu (np. biegły rewident albo notariusz) jeżeli stworzy schemat podatkowy na rzecz korzystającego. Istotną kwestią jest również, że przypisanie roli promotora nie wymaga wykonywania jakiegokolwiek zawodu/pełnienia jakiejkolwiek funkcji związanej z usługami prawnymi, podatkowymi czy finansowymi.